Postoje dve vrste lovaca tj. dva načina socijalnog ponašanja u lovu.
1. Društveni lovci: vuk, šakal, kojot, afrički lovački pas, dol, rakunski pas, dingo i domaći pas. Love u parovima, manjim ili većim čoporima. Kojoti često love u parovima, ali ponekad se udruže u grupe da bi uhvatili veći plen, ili ga isterali iz podzemnih jama. Vukovi i afrički divlji psi, možda su i najdruštvenije životinje koje love na kopnu, a svakako su u tom pogledu iznad ostalih kanida. Svaki član čopora ima određenu ulogu, odnosno osobenu snagu koja pomaže grupi. Neki članovi su dobri tragači, drugi izrazito lukavi, brzi ili snažni, i pomažu da se obori velika životinja. Komunikacija u čoporu za vreme lova veoma je bitna. Zahvaljujući tome što love u grupama i što rade timski i veoma uigrano, a sve jedinke imaju jedan zajednički cilj, sposobne su da uhvate plen mnogo veći i snažniji od sebe. A čopor uvek teži da ulovi najveću životinju koju može.
2. Usamljeni lovci: lisice, južnoamerički divlji psi, vukovi s grivom. Žive i love sami, izuzev kada se pare i odgajaju štence. Kod usamljenih lovaca govor tela je jednostavniji jer nema složenog međusobnog odnosa. Rep lisice ne maše onako izražajno kao rep vuka, niti su uši toliko pokretljive.